(ur. 19 lutego 1936 w Warszawie) – profesor historii literatury polskiej, autorka licznych publikacji naukowych z dziedziny humanistyki, członkini Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk (obecnie w komisji rewizyjnej), PEN Clubu, Komitetu Nauk o Literaturze PAN oraz Instytutu Badań Literackich PAN. W swoich pracach zajmuje się głównie zagadnieniami romantyzmu.

Córka Stanisława Lorentza i Ireny z domu Nasfeter, siostra Ireny Nowak. W czasie II wojny światowej przebywała w podwarszawskiej Podkowie Leśnej, po zakończeniu okupacji powróciła do Warszawy. W latach 1949–1953 była członkiem Związku Młodzieży Polskiej. W 1952 rozpoczęła studia na Wydziale Fizyki UW, z których zrezygnowała po pierwszym roku i przeniosła się na Wydział Polonistyki UW. W trakcie studiów, w 1956 wyszła za architekta Wojciecha Kowalczyka. Pracę magisterską obroniła w 1957 i rozpoczęła swoją pierwszą pracę jako asystent w Pracowni Bibliografii Retrospektywnej Instytutu Badań Literackich PAN. Jej pierwszą opublikowaną pracą naukową był artykuł Zza kulis Sowizdrzała, wydrukowany w „Przeglądzie Humanistycznym” w 1959. W 1966 obroniła pracę doktorską pt. Rozwój twórczości lirycznej Słonimskiego w latach 1918–1935, jej promotorem był prof. Kazimierz Wyka. Została stałym współpracownikiem czasopisma Pamiętnik Literacki, w którym publikowała w latach 1967–1983 swoje prace historycznoliterackie. W 1976 uzyskała habilitację w Instytucie Badań Literackich (praca pt. Romantyczni szaleńcy). W 1981 została członkiem Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk, w zarządzie którego zasiadała w latach 1992–1995. W 1982 usunięta dyscyplinarnie ze względów politycznych z Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach[1]. W tym samym roku pracowała również na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1988 została członkiem PEN Clubu, w którym w latach 1991–1995 pełniła funkcję sekretarza generalnego, później członka zarządu[1]. W 1991 uzyskała tytuł profesora oraz została członkiem Komitetu Nauk o Literaturze PAN.

Oprócz prac naukowych jest również autorką podręczników szkolnych do języka polskiego (Romantyzm. Podręcznik dla szkół ponadpodstawowych. Warszawa 1994).

Dorobek naukowy:

• Liryki Słonimskiego 1918–1935, Warszawa 1967
• Słonimski, Warszawa 1972
• Romantyczni szaleńcy, Warszawa 1977
• Programy i spory literackie w dwudziestoleciu. 1918–1939, Warszawa 1978
• Siedmiu bohaterów romantycznych, Warszawa 1981
• Stefan Żeromski w Zamku, Warszawa 1985
• Warszawa romantyczna, Warszawa 1987
• Czym był romantyzm?, Warszawa 1990
• Kordian Juliusza Słowackiego, Warszawa 1990
• Piłsudski i tradycja, Chotomów 1991
• Słowacki, Warszawa 1994
• Słownik literatury polskiej XIX wieku, pod red. J. Bachórza i A. Kowalczykowej, Wrocław 1991
• Dramat i teatr romantyczny, Warszawa 1997
• Romantyzm. Nowe spojrzenie, Warszawa 2008
• Świadectwo autoportretu, Warszawa 2008

Wydania Biblioteki Narodowej:

• Juliusz Słowacki. Krąg pism mistycznych. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. BN I, 245. Wrocław 1982.
• Idee programowe romantyków polskich. Antologia. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. BN I, 261. Wrocław 1991.
• Juliusz Słowacki. Sen srebrny Salomei. Romans dramatyczny w pięciu aktach. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. BN I, 57. Wrocław 1992.