(właśc. nazw. Dutkiewicz) – przez wiele lat zajmował się publicystyką teatralną. W 1972 r. Wydawnictwo Literackie przedstawiło jego „Ujarzmienie Melpomeny”; w „Polityce” napisano wówczas, że to „świetna książka, którą czyta się z ogromną intelektualną satysfakcją”, w poznańskim „Nurcie” zaś nazwano ją „galopem konwersacyjnym”. Publicystyka literacka Danowicza zawsze wywoływała żywe echa i kontrowersje.

Autor nie poprzestawał jednak na teatrze. Ogłaszał liczne reportaże z podróży po świecie, zajmował się też budzącymi szerokie spory odkryciami i teoriami naukowymi. Znaczne uznanie zyskał reportaż o cudotwórczy Harrisie, opublikowany przez Danowicza w „Polityce”, z którą współpracował niemal od początku jej istnienia. Pisał również dla „Przekroju” artykuły o cyrku.

Skąd to zainteresowanie cyrkiem?

W latach 1964-1967 Danowicz był konsultantem literackim Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych, którym podlegały m.in. cyrki. A że cokolwiek robił, czynił to zawsze z pasją – również i cyrkom poświęcił dużą jej cząstkę, jak ongiś jednemu z prowincjonalnych teatrów dramatycznych, będąc jego kierownikiem literackim. Zaczął wtedy sprowadzać z zagranicy książki o cyrku, które następnie przekładał i streszczał. Powstał w ten sposób pękany maszynopis-brulion, z którego trzeba było zmontować książkę.