(ur. 17 stycznia 1933 w Warszawie – zm. 3 marca 2011) – muzykolog, krytyk muzyczny, autor książek o muzyce, redaktor.

W 1952 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, w 1953 przeniósł się na muzykologię. W 1959 otrzymał tytuł magistra na podstawie pracy o twórczości François Couperina. W 1957 zadebiutował jako publicysta – w „Przeglądzie Kulturalnym”, a także jako krytyk muzyczny – na łamach „Ruchu Muzycznego”, z którym wkrótce związał się etatowo, zostając członkiem redakcji (1959). W „Ruchu Muzycznym” pracował aż do przejścia na emeryturę w 1994. Regularnie publikował w takich czasopismach jak: „Tygodnik Powszechny”, „Nowe Książki”, „Więź”, „Znak” i „Twórczość”. Pozostawił po sobie kilkaset artykułów, esejów i książek poświęconych muzyce dawnej, romantycznej i nowej muzyce polskiej. Jego teksty odznaczają się ogromem poetycko-filozoficznych metafor.

Od 1963 był członkiem Związku Kompozytorów Polskich; Sekcji Muzykologów ZKP przewodniczył w latach 1983–1985. Od 1994 był też członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

W 1989 otrzymał Nagrodę Jurzykowskiego.

Książki:

• Szkice z późnego romantyzmu, Kraków: PWM 1978
• Klawesyniści francuscy, Kraków: PWM 1969
• Jan Sebastian Bach – muzyka i wielkość, Kraków: PWM 1972
• Lutosławski a wartość muzyki, Kraków: PWM 1976
• Gustav Mahler, Kraków: PWM 1992
• Jan Sebastian Bach i jego muzyka, Warszawa: Wyd. Szkolne i Pedagogiczne, 1995
• Wagner, Kraków: PWM 2004
• Bycie w muzyce. Próba opisania twórczości Henryka Mikołaja Góreckiego, Katowice: Akademia Muzyczna 2005
• Z perspektywy muzyki. Wybór szkiców, Warszawa: Biblioteka „Więzi” , 2005
• Romantyzm bez granic, Warszawa: Biblioteka „Więzi” , 2008
• Polskość Chopina, Warszawa: Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, 2012