(ur. 28 listopada 1920 w Białymstoku, zm. 30 stycznia 2011 w Warszawie[1]) – polski poeta. Żołnierz AK (ps. „Wandal”). Debiutował w 1945 roku na łamach prasy. Absolwent KUL-u. Pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w latach 1964-1966 był naczelnym redaktorem pisma „Teatr Ludowy”.

link= Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów Jana Nagrabieckiego
Zmarł 30 stycznia 2011 w Warszawie. Pogrzeb Jana Nagrabieckiego odbył się 9 lutego 2011 w kościele pw. św. Jozafata, pochowany został na Powązkach Wojskowych.

Twórczość:

• „Hejnał” (1947) – poezje
• „Rozważania wiosenne” (1952) – poezje
• „Strofy wiślane 1945-1956” (1957) – poezje
• „Gasnące linie” (1965) – poezje
• „Piąte imię wiatru” (1970) – poezje
• „Rozmowy horyzontów” (1972) – dwa poematy
• „Kamienne salta” (1974) – poezje
• „Chmura słoneczna” (1979) – poezje
• „Drzwi do ogrodu” (1986) – poezje
• „Anna German” (1988) – biografia
• „Idąc na hasło. Zapiski partyzanta” (1989)