pseud. Long (ur. 14 października 1913 w Kijowie, zm. 29 listopada 2005 w Londynie) − polski pisarz, historyk, działacz emigracyjny, oficer Wojska Polskiego, były więzień niemieckiego obozu w Auschwitz.
Po odrodzeniu państwa polskiego rodzina wraz z małym Józefem przeniosła się w jego nowe granice (1920). Uczył się w Warszawie, Rakowicach, Chyrowie, Zakopanem. W 1934 ukończył Gimnazjum i Liceum im. Adama Asnyka w Kaliszu. Jego ojciec adwokat prowadził kancelarię w Ostrowie Wielkopolskim. Tutaj Garliński nawiązał kontakty z gimnazjalnym klubem sportowym „Venetia”, był też współorganizatorem meczu lekkoatletycznego Ostrów-Kalisz. Służbę wojskową odbywał w Grudziądzu. Studia prawnicze ukończył w Warszawie. Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy w Korpusie Oficerów Kawalerii ze starszeństwem z 1 stycznia 18937.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej w 1. Pułku Szwoleżerów. Działał w konspiracji, najpierw w ZWZ, następnie w AK. Był kierownikiem Wydziału Bezpieczeństwa Komendy Głównej AK. Aresztowany trafił na Pawiak (hitlerowcy nie zdawali sobie sprawy, kogo ujęli), potem zesłany do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz.
Po wojnie zamieszkał w Londynie. Tam też, w 1961 opublikował pierwszą książkę Dramat i opatrzność. Otrzymała ona nagrodę Koła AK w Detroit. Jego kolejne publikacje docierały do Polski głównie drugim obiegiem: w 1968 wydał Polityków i żołnierzy, w Polsce w drugim obiegu Przedświt dopiero w 1986. Od 1975 prezes Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. W 1976 podpisał deklarację solidarnościową Listu 59.
Za książkę Oświęcim walczący otrzymał nagrodę Fundacji Jurzykowskiego. Do najważniejszych publikacji należą także: Ostatnia broń Hitlera, Poland, SOE ond the Allies (1969), Enigma (1979), The Swiss Corridor (1981), Polska w drugiej wojnie światowej (1982), Świat mojej pamięci (wspomnienia, 1992).
Był członkiem Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (od 1982). Prezydent Lech Wałęsa nadał mu Krzyż Komadorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, za wybitne zasługi dla kultury polskiej.
Jego żoną była Irlandka Eileen Frances Short-Garlińska, a syn Jarosław był pierwszym profesorem polskiego pochodzenia w Eton College.
W 1999 Alina Czerniakowska nakręciła film biograficzny o Józefie Garlińskim Myśli o Polsce, w którym wykorzystany został materiał z przeprowadzonego z historykiem wywiadu.
