(ur. 4 listopada 1922 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 21 lutego 2000) – polska historyk i krytyk literatury, I sekretarz POP PZPR w Instytucie Badań Literackich, członek PZPR w latach 1949-1981.
Podczas okupacji niemieckiej działała w Armii Krajowej, studiowała na tajnych kompletach (studia ukończyła po wojnie na Uniwersytecie Łódzkim). W latach 1947–1953 była jednym z redaktorów tygodnika „Wieś”, odpowiedzialna za dział krytyki literackiej. Od 1948 pracowała w PAN. W 1957 zdobyła stopień docenta, a w 1964 została profesorem. W krytyce literackiej szczególnie zajmowała się epoką pozytywizmu, także polskiego romantyzmu. Była członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Współpracowała z prof. Marią Janion.
Publikacje:
- 1955 – Pisma (m.in. Estetyka Edwarda Dembowskiego)
- 1957 – Edward Dembowski i polska krytyka literacka
- 1964 – Orzeszkowa (cz. 1 – Młodość pozytywizmu)
- Proza fabularna w kraju
- 1971 – Problemy polskiego romantyzmu
- 1978 – Romantyzm i historia (wraz z Marią Janion)