(ur. 22 listopada 1934 we Wrocławiu – zm. 18 kwietnia 2021 roku w Warszawie)

Publicysta i eseista, redaktor i wydawca, współtwórca (1978) Konserwatorium „Doświadczenie i Przyszłość” i współautor raportów „o stanie Rzeczypospolitej”, propagator pracy organicznej i pracy od podstaw, autor licznych książek upowszechniających najlepsze wzorce demokratycznej samorządności, gospodarności i profesjonalności; trzykrotny prezes SDP.

Absolwent wydziału prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od początku swojej aktywności publicznej i pisarskiej, czyli od połowy lat 50., wykonał wielką prace na rzecz Polski, jej rozwoju duchowego, intelektualnego, społecznego, kulturalnego i gospodarczego. Na łamach licznych gazet i czasopism, z którymi na przestrzeni półwiecza współpracował („Po prostu”, „Kulisy”, „Kultura”, „Polityka”, „Tygodnik Powszechny”, „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, „Głos Wielkopolski”) lub którymi kierował (tygodniowy dodatek do „Życia Warszawy” – „Życie i Nowoczesność” 1970-1973, 1980-1981, jednoosobowa „Gazeta Dźwiękowa” 1983-1988), ogłaszał żarliwe artykuły publicystyczne i eseje, w których walczył o naprawę Rzeczypospolitej, sięgając do historii po chwalebne przykłady dzielności, pracowitości i mądrości. Powstawały z nich kolejno książki zgoła bestsellerowe lub kultowe: Księga wróżb prawdziwych (1969), Gra o jutro (1970, wespół z bratem), Skąd przychodzimy (1975, wyd. trzecie poszerzone 1993), Z czym do nieśmiertelności (1977, wyd. 2 poszerzone 1979), Kilka sposobów na niemożliwość, czyli poradnik dla tych, którzy nie wiedzą, że nic się nie da zrobić (1983), Nowy Marsyliusz, czyli społeczeństwo inteligentne (1981), Nasi „ojcowie-założyciele” (1985, poza cenzurą), Trzy teatry (1986). Za pomocą biografii indywidualnych i zbiorowych dowodził – wbrew stereotypom – że budowniczymi Polski byli nie tylko poeci i żołnierze, lecz także ludzie nauki i pracy, wybitni profesjonaliści, niestereotypowymi ujęciami wydarzeń historycznych przezwyciężał schematy myślowe wywierające destrukcyjny wpływ na poczynania Polaków (Wiosna Europy. Mnisi, królowie, wizjonerzy 1997, Najkrótsza historia Polski 1998, Pan Nowogród Wielki 1999, Podróż do nowej przeszłości 2000, Nieco inna historia cywilizacji: dzieje banków, bankierów i obrotu pieniężnego 2003).

W roku 1981 został dyscyplinarnie wydalony z PZPR (członek do 1954). Brał udział w obradach Okrągłego Stołu przy „stoliku” ds. stowarzyszeń. Jest obecnie społecznym redaktorem naczelnym niezależnego portalu publicystycznego STUDIO OPINII.

Laureat nagród: im. A. Bocheńskiego (1980), Kisiela (1990), Pen Clubu im. K. Pruszyńskiego (1998).