(ur. 15 września 1950 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, eseista, reporter i krytyk literacki.

Syn poetów Mieczysława Jastruna i Mieczysławy Buczkówny. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, absolwentem Wydziału Filologii Polskiej został w 1974.

Twórczość:

• Bez usprawiedliwienia, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1978.
• Promienie błędnego koła, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980.
• Na skrzyżowaniu Azji i Europy, Niezależna Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1982 lub 1983.
• Biała łąka, Biblioteka Tygodnika Wojennego, Warszawa 1983.
• Czas pamięci i zapomnienia, Przedświt, Warszawa 1985.
• Węzeł Polski, Znak, Kraków 1988.
• Obok siebie, Czytelnik, Warszawa 1989 (proza).
• Miłość – niemiłość, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1999.
• Rzeka podziemna, Jacek Santorski and Co., Warszawa 2005 (powieść).
• Tylko czułość idzie do nieba, Iskry, Warszawa 2003.
• Gorący lód, Jacek Santorski and Co., Warszawa 2003 (opowiadania).
• Gra wstępna, Jacek Santorski and Co., Warszawa 2003 (felietony).
• Powitania i pożegnania, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2007.
• Jakby nigdy nic, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2010.