(ur. 4 stycznia 1915 w Wilnie, zm. 25 grudnia 2009 w Gawrych Rudzie) – polski pisarz, autor książek skierowanych do dzieci i młodzieży.

Biografia:

Autor wielu książek, wielokrotnie wznawianych (ponad 850 tys. wydanych egzemplarzy) oraz ekranizowanych. Debiutował w wieku 16 lat, w 1931, na łamach pisma ˌˌSłowoˈˈ. Był harcerzem. Ukończył filologię polską, socjologię i etnografię na Uniwersytecie Warszawskim i równocześnie inżynierię leśną w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W czasie wojny walczył w oddziałach Armii Krajowej. Po wojnie aresztowany przez NKWD spędził rok w sowieckim łagrze w Gorcach. Był redaktorem naczelnym oddziału Słowa Powszechnego we Wrocławiu. Bardzo dużo publikował w różnych periodykach m.in. w: „Dookoła Świata”, „Poznaj Swój Kraj”, „Wiadomości Wędkarskie”, „Łowiec Polski”. Opublikował 15 tytułów – w sumie 850 tysięcy egzemplarzy. Wiele podróżował po świecie. Mieszkał w różnych częściach Polski: m.in. we Wrocławiu, Jeleniej Górze, Karpaczu, Białymstoku – od 1976 roku osiadł w Gawrych Rudzie pow. Suwałki opodal jeziora Wigry. Od 1964 roku przez kilka lat wraz z żoną i dziećmi Kingą i Rafałem mieszkał w Chocianowie przy ul. Fabrycznej 6.

Twórczość:

Tytus Karpowicz, wychowany w duchu kontaktu z przyrodą (jego ojciec, urzędnik miejski z Wilna, był przyrodnikiem-amatorem i myśliwym) poświęcał swoje powieści właśnie przyrodzie. Sam był związany przez całe życie ze środowiskiem łowieckim jako czynny myśliwy. Zadebiutował opowiadaniami o tematyce łowieckiej w 1932 r. Większość jego książek stanowi opowieści o zwierzętach, każda opowiada o innych: Szlakiem czarnego zwierza – o dzikach, Tytan byk nad byki – o jeleniu, Pieśń Wileńskich lasów – o głuszcu, Władca Doliny Morskiego Oka – o rysiu, a w przypadku książek Bałabuszka Złoty Lis, Żelazny wilk czy Saga o niedźwiedziu tytuły same wyjaśniają treść. W akcji tych powieści ludzie niemal wcale się nie pojawiają, odgrywając tylko marginalne role.

Pierwsze powieści Karpowicza opowiadają o Wileńszczyźnie (debiutancka W zielonych lasach młodości nie była publikowana przez pisarza przez kilkadziesiąt lat, wydana została dopiero w 1997 r.). Niektóre – np. Lato po indiańsku – mówią o kontakcie człowieka z przyrodą. Po wojnie zmuszony do opuszczenia rodzinnych stron, Karpowicz lokował akcję swoich dzieł w innych regionach Polski, np. w Karkonoszach, ale zawsze w tamtejszych puszczach i lasach.

Książki:

• Księga puszczy: Szlakiem czarnego zwierza; Bałabuszka Złoty Lis; Tytan byk nad byki
• Pieśń Wileńskich lasów (w czasach PRL wydawana była pod tytułem Piewca kniei)
• Żelazny wilk
• Moja wojna
• Lato po indiańsku
• Saga o niedźwiedziu
• Władca Doliny Morskiego Oka
• W zielonych lasach młodości
• Ryba bierze
• Quo Vadis Homo
• Vlastelin gor