(ur. 1935 we Włochach pod Warszawą) – polski pisarz zamieszkały w RPA, laureat Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza w 2004.

Z zawodu geodeta. Ukończył studia na Wydziale Geodezji Politechniki Warszawskiej. W czasie studiów, w 1956 brał udział w zakładaniu dwutygodnika literackiego „Współczesność”, gdzie publikował pojedyncze wiersze i felietony. W 1963 wyjechał z Polski, najpierw do Paryża, by w niedługim czasie przenieść się do Genewy, a stąd – do Afryki. Przez wiele lat mieszkał w Botswanie, a następnie osiadł w Republice Południowej Afryki, gdzie pracował jako geodeta. Kilka jego wierszy ukazało się w paryskiej „Kulturze”.

Jako pisarz zadebiutował w wieku 68 lat. W 2003 ukazał się jego pierwszy zbiór opowiadań pt. Kalahari, za który otrzymał w 2004 Nagrodę Literacką im. Józefa Mackiewicza[1] oraz nominację do Nagrody Nike.

Opowiadania Albińskiego są mocno osadzone w realiach Afryki Południowej. Autor porusza w nich kontrowersyjne tematy – apartheidu, konfliktów i uprzedzeń rasowych, zderzenia kultur, wplatając w niektóre z opowiadań także wątki polskie.

Twórczość:

• 2003 Kalahari
• 2004 Królestwo potrzebuje kata
• 2006 Antylopa szuka myśliwego
• 2007 Lidia z Kamerunu
• 2009 Achtung! Banditen!
• 2012 Soweto – my love