(ur. 30 listopada 1930 w Wilnie) – polski historyk i teoretyk literatury, w latach PRL uczestnik inicjatyw niezależnych.

W 1955 ukończył studia polonistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, po ukończeniu studiów pracował jako bibliotekarz, w latach 1963-1971 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1971 obronił pracę doktorską. Od 1971 pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. W 1975 podpisał List 59 przeciwko zmianom w Konstytucji PRL, od 1979 był wykładowcą, a od 1980 członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1983 habilitował się. W tym samym roku należał do założycieli pisma „Studia Norwidiana” i był członkiem jego redakcji. W 1990 został członkiem redakcji pisma „Teksty drugie”. W 1992 otrzymał tytuł profesorski. Od 1993 był członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk.

Twórczość:

• Norwid (1971)
• Między polityką a metafizyką (o poezji Czesława Miłosza) (1980)
• Ja, Ferdydurke; Gombrowicza świat interakcji (1985)
• Jak współżyć z socrealizmem: szkice nie na temat (1988)
• Ja, Ferdydurke (1997)
• Słownik realizmu socjalistycznego (2004) – redaktor razem z Wojciechem Tomasikiem