(ur. 31 października 1930 w Warszawie – zm. 15 lutego 2021) – polski historyk literatury, opozycjonista w czasach PRL, były dyrektor Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.

W latach 1945–1947 uczęszczał do gimnazjum i liceum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie.

W 1954 ukończył studia w zakresie historii literatury polskiej na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Później studiował na Uniwersytecie w Oksfordzie, gdzie zdobył kolejno tytuły licencjata, magistra i doktora literatury polskiej i filozofii. W 1998 Prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
Jest światowej sławy autorytetem w zakresie twórczości Josepha Conrada, a jego biografia Conrada „Joseph Conrad: A Chronicle” jest jedną z najważniejszych pozycji na ten temat.
W 2003 przeszedł na emeryturę. Jest wykładowcą Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera w Krakowie.

Odznaczenia:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 1983, nadany przez władze RP na uchodźstwie
• Odznaka Honorowa „Bene Merito” – 2010
• Kawaler Legii Honorowej – Francja, 2005
• Nagroda im. Adama Mickiewicza przyznawana przez Trójkąt Weimarski (2009).