Autor: Cezary Dobies
Tytuł: Artur Majka. Malarstwo z motywem myśli
Rok wydania: 2017
Cena: 42 zł
Wydawnictwo: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
Redakcja: Mirosława Buczyńska
Opracowanie graficzne: Krzysztof Skrzypczyk
Okładka, obwoluta: Krzysztof Skrzypczyk
Zdjęcie na 1. stronie obwoluty: Adam Leniec
Zdjęcia na skrzydełkach: Adam Leniec, Paweł Mazur
Ilustracje: obrazy Artura Majki
Numer wydania: pierwsze
Miejsce wydania: Toruń
ISBN: 978-83-231-3920-1
Liczba stron: 136
Oprawa: miękka z obwolutą
Format: 197 x 210
Druk: Drukarnia Wydawnictwa Naukowego UMK

W języku polskim w słowie CZŁOWIEK mieści się miara czasu, która zawiera dokładnie tyle lat, ile życzy się każdemu z okazji rocznicy urodzin. Wiek człowieka rzadko kiedy osiąga sto lat, niemniej natura ludzka jest mocno związana z czasem. Gdy człowiek mówi o czasie, to zawsze opowiada o sobie. Jeśli chce zakomunikować, że nie jest w stanie zrobić tego lub tamtego, to powiada: nie mam na nic czasu. Gdy zaś może ujawnić, że wypełnił swoje zajęcia i jest do dyspozycji, to podaje: mam wolny czas. (…)

Ludziom potrzebny jest czas nie tylko do życia, ale także do solidnego rozumowania. Czarne dziury w czasie przeszłym powodują słabość w kojarzeniu i wnioskowaniu, natomiast niepewność czasu przyszłego staje się przyczyną wielu chorób psychicznych. Pięknie walczy się o czas, ale bitwa o przestrzeń zazwyczaj jest okrutna. Widać na przykładzie szachów, że troska o czas łączy się z dużym wysiłkiem umysłu, trzeba się sporo napracować, żeby przewidzieć kilka ruchów do przodu, natomiast bójka o miejsce na szachownicy polega na zbijaniu kamieni i figur przeciwnika. Historia pokazała, że ci, co walczyli o czas, dokonywali wybitnych odkryć, obliczeń lub wytwarzali wspaniałe dzieła zarówno pędzlem, drukiem czy instrumentem. Natomiast ci, co chcieli powiększyć swoją „przestrzeń życiową”, intensywnie mordowali inne narody. (…)

Człowiek często jest szczęśliwy, kiedy zmysłowo ociera się o czas. Dlatego podziwia stare góry, zamki lub pisze patykiem na piasku nad brzegiem morza i cieszy się, gdy fala przypływa i zabiera litery. Artur Majka szuka czasu w drzwiach, krzyżach, kamieniach oraz w ulicach, domach, a także w ludziach i w ich obliczach. W twarzach wypatruje mądrości i cierpienia, bo jedynie te rzeczy odchodzą lub przychodzą z czasem. (…)

Artysta daje widzowi klucz i przywraca sztuce słowo „rozumieć”. Prace jego w żaden sposób nie wiążą się z tym, co przypadkowe i powierzchowne. Głęboko kryją się w nich cenne rzeczy uniwersalne, które są trwałe, bo płyną w każdym czasie. Na tym polega wyjątkowość dzieł Majki. Malarstwo w Polsce jest na literę „M”.