(ur. 9 kwietnia 1921 w Konstantynopolu, zm. 15 października 2008 w Warszawie) – polski pisarz i satyryk.

Urodził się w Konstantynopolu (obecny Stambuł) w rodzinie inteligencji polskiej, która osiadła tutaj uchodząc przed rewolucją październikową. Ojciec Anatola był znanym prawnikiem, który objął na krótko poselstwo w Konstantynopolu po odrodzeniu Państwa Polskiego. Następnie rodzina wyjechała w okrojone granice Polski i osiadła w Łucku na Wołyniu, gdzie Anatol spędził swoje lata młodzieńcze. W Łucku ojciec pisarza do września 1939 roku prowadził własną kancelarię adwokacką, po czym wraz z rodziną opuścił miasto uchodząc przed nacierającym ze wschodu rosyjskim okupantem. W okresie okupacji Anatol był więźniem obozów koncentracyjnych w Auschwitz i Mauthausen. Był felietonistą i satyrykiem. Pisał m.in. w „Szpilkach”, gdzie prowadził stały felieton Dziennik zażaleń pod pseudonimem „Megan”. Publikował także w „Rzeczpospolitej” (w latach 40.) i w „Karuzeli”. Napisał m.in. powieść Wszystkie pieniądze świata, na podstawie której powstał serial telewizyjny. Był współautorem scenariusza komedii filmowej Irena do domu! (1955). Współpracował z kabaretami Szpak i Dudek.

Odznaczenia:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1966)
• Złotym Krzyżem Zasługi (1957).

Wybrane utwory literackie:

• Wszystkie pieniądze świata (1984)
  Drugi brzeg rzeki (1999)