( ur. 23 września 1909 we Lwowie, zm. 15 września 2003 w Londynie), polska publicystka, pisarka. Jej ojcem był znany adwokat Stanisław Szurlej, m.in. obrońca w procesie brzeskim. Przed drugą wojną światową dziennikarka w prasie warszawskiej, zaczynała pracę w czasopiśmie kobiecym „Bluszcz”, potem pisywała m.in. dla „Wieczoru Warszawskiego”, „ABC” i „Prosto z mostu”. Przed wojną wyjeżdża na krótko do Rzymu jako korespondent prasowy. Na Sycylii poznaje swego późniejszego męża Adama Kossowskiego, znanego później malarza, a wówczas asystenta ASP w Warszawie. Od 1940 na emigracji w Londynie. Współpracowała z wieloma czasopismami emigracyjnymi, np. „Wiadomościami Polskimi, Politycznymi i Literackimi”, „Biuletynem Światpolu”, „Polską Walczącą”, „Dziennikiem Polskim”, „Tygodnikiem Polskim” (rubryka „Ważne i nieważne”); także z Sekcją Polską Radia BBC. W latach (1953-1981), związana z emigracyjnym tygodnikiem „Wiadomości”, m.in. prowadząc rubrykę „W Londynie” podpisywaną pseudonimem Big Ben. W latach (1973–1981) redaktor naczelny tygodnika. W latach (1954–1993) współpracowała z RWE.

Wyróżniona m.in.: Nagrodą Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1980), Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta (1980), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1994).

Napisała:

• Mieszkam w Londynie (1964),
• „Wiadomości” na emigracji (1968),
• Jak cię widzę tak cię piszę (1973),
• Galeria przodków. Sylwetki emigracyjne (1991),
• Od Herberta do Herberta. O nagrodzie „Wiadomości” 1958-1990 (1993),
• Przyjaciele i znajomi (1998).